İsmail Altın Şiirleri - Şair İsmail Altın

Gönlüm gönlünün esiri…
Ben yolu kesilen mülteci,
Sen varılamayan umut diyarı…

Sömürülmüş bir ülkenin,
Küçük bir tekneye tıkıştırılmış insanının,

Gidişine mi sakladım bütün güzel sözleri
Yoksa hep çirkin miydi söylediklerim...
Bir ara söylenmesi gereken sözler vardı
Ve ben susuyordum...

Bazen yazıp yazıp silinen, boşlukta kaybolan bir mesajdı herşey

Gece ve bir adam...

Bir adamın fısıltısı yankılanır sokağın ıssızlığında
Ortak olur yalnızlığa gece
Bazen bir şarkı
Bazen bir şiirle...

Dün gece resmini astım,
Hayalinle ördüğüm duvarıma..
Yüzün ay gibi doğdu geceme,
Gözlerin yıldız...

Ay yüzlüm...

Varlığımın muhabbet, Yokluğumun hüzün doğurduğu bir gönüle gidiyorum… Varlığımın hiç, Yokluğumun hiç bile olamadığı bir gönülden… ve giderken söylenebilecek son söz Bugün son kez seni seviyorum… Manasını aştı bu gidiş Sanki gitmek değil de Yeniden doğuş… Senli hayallerin, Sensiz yaşanacağı dünyaya… Seni seviyorum… Külfetini aştı bu gidiş Sanki gitmek değil de Bir alış veriş… Ömrüme karşılık Ömrünü biçti Yok etti bir bendeki seni Bir de beni… Son bir sela sızlatıyor kulaklarımı Ve ben giderken de seni seviyorum… Maksadını aştı bu gidiş Sanki gitmek değil de Aşkla yok oluş… Aşkımı bir tahtaya doldurup Gönlümün derinine gömecek… Sanki ölmek değil de Karşılıksız sevmek… Seni seviyorum… İsmail ALTIN

Kısa bir vedaya sığındı bu kez ayrılık
Ekşimsi bir konuşmanın ardına.
Küçük bir koşuşturmaca ve sonrasında kocaman sessizlik
Yalan dünyanın yalancı duygusu oluyordu aşk tüm gerçekliğiyle.
Gönülleri kanatan en güzel gülün dikeniydi
Gözleri yaşartan iki yalnız yüreğin sahte gülüşleriydi.

Çivisi çıkmış bir şehrin, kliması bozuk otobüslerinden biridir sıradan olan
Yaz sıcağında güneşten daha fazla yakar seni
İçine dolmuş ve taşmaya utanan insan nefesi
Ya da aşktan daha fazla boğar seni sevgisizlikten suratı düşmüş insan suretleri
Sıradan bir şehrin sıradan insanıydı şair, sevginin çocuksu halinde
Büyük şehrin mazotlu yalanlarından uzakta

Yarım kalan bir şiirdi
Bizim hikayemiz,
Tıpkı bu şiir gibi…
Şairin bir türlü sonunu
Getiremediği
Ve belki de asla

Sen bilmezdin,
Ben kuşlar gibi severdim seni
Özgürce...
Sonra geceye doğru
Tutsak olurdum hayaline...
Bir hayalin

Geceye uyanır hayallerim sensiz..
Aklım kilitlenir biraz önce gördüğüm senli rüyaya..
Sanki mesafeleri suratıma çarpar gibi
Belli belirsizdi yüzün..
Sen, düşümde bile uzaktın...