Çoşan Adam. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

İskenderpaşa camii girişindeyim,
Sözde âlimin gözlerini hedefindeyim,
Baktıkça baktı, sanki saydıkça saydı,
İçimden dedim, hiç hoş değil kendisi,

Boş boş da bakmıyor, iblis olmuşta,
Beni korkutuyor, Bende ne gördüyse,
Kendi tayfasından canından bilmediyse,
Rüya değildi hayal ise hiç değildi,
Feraset verilmeseydi, gözleri ile yakardı beni,

Mümini cübbe altında arama,
Her beyaz giyeni öyle sanma,
Sana doğru okçular oklarını gererse,
Korkma Âlemlerin Sahibine sığın,

Bir sis ve duman kaplar her yeri,
Gözler yanıltılır bulamaz hedefini,
Uzak dur ALLAH ile aldatıcılardan,
Senin gördüğün Âlim’de olur zalim’de olur,

Sözleri güzellikler dolu, Ağlaması nehirler dolu,
Sen nereden bilirsin, Allah dostu zannedersin,

Mahşerde bilirsin, Kim nasıldı,
Nasıl olacak sonları ve hesabı,
Zahiren bakarız, Her kesi Müslim biliriz,

Asla Unutma ve Gönlünden Rabbini,
Her daim onu ‘Anmayı zikir etmeyi,
Kalplerin künhünü sadece o bilir,

Öyleyse onunla bakmalı onunla olmalı,
Şiirin esintisi olan zata ise bilemem akıbetini,
Yinede ona bakii hayatında Rahmetler dilerim.