İskelede Şiiri - Kasım Kobakçı

Şimdilerde bir rıhtımdayım, tabelası silinmiş ahşap bir iskelede;
Sessizce ve tek başıma, arşınlarken yolu;
Çürümüş tahtaları, izler oldum bir süre;
Ayaz vuruyordu tenime, lakin titremiyordum;
*
Deniz mırıldanıyordu bana bir şeyler, boğuk bir tonda;
Sanki seni duyumsar gibi, dalgaların hışırtısını dinliyorum;
Kimsesizliğim dağılır oldu, yosun kokusu çarpınca yüzüme;
Hayalin düştü zihnime, seninle ilk rastlaştığımız bu limanda;
*
Dolaşıyordum hür irademle, yapayalnız bu kıyıda;
Aniden bağırmak geçti, gönlümden lakabını;
Süzülen martılara, anlatmayı diledim suretini;
Bal rengi bakışlarına, ilk tutulduğum bu iskelede;
*
Gezinirken yakaladı beni ilham, daha kalbimde sımsıcak;
Bu rıhtım, nelere şahitlik etti gövdesinde;
Ne gemiler geçti, ufkundan habersizce;
Sen ise hala yoktun, oysa o sonbahar, veda edememiştim gidişine.