++ Işısa Da Ay Şiiri - Kasım Kobakçı

Sanıyorlar ki güneşe dönük hep pencerem,
----bir melodi ruhumda, naif ve derin,
Nice fırtınalar savrulur oysa içimde,
----zannederler ki bahardır her mevsim,
Bir sevinçle küllerimden doğarım oysa ben,
----buruk bir yara izi saklı her gülüşümde,
Yaşamın ta kendisi beni ayakta tutan,
----gezinirim ay ışığında, yıkanırım güneşte.
*
Nazlı düşlerde bir tül perde gibi Mescid-i Aksa,
----belirip rüyamda, ağlar gerçek gibi,
Yüreklerde hüzün, gözlerde yaş, usul usul,
----bir çocuk edasıyla, titreye titreye ağlar,
İner zindanlara akşamın kızıl örtüsü,
----ağır, ağır çöker mahpushanelere akşamın karası,
Bitmez bu hüzün, ejderhalar bile çaresiz,
----ne çare, ne usul, ejderha gücü bile nafile.
*
Geçti sıradan bayramlar, bitti seyranlar,
----esmedi yüzüme bayramların rüzgarı,
Gelmedi bekledim, ne rağbet, ne hizmet,
----değmedi tenime seyranların huzuru,
Hepsi uzakta, hayranlar ve dostlar,
----boşlukta birer yankı, hizmet ve rağbet,
Durmadı kimse yanımda, budur gerçek,
----an be an, büyür içimde yalnızlık.
*
Hızla tükeniyor insanlık kırıntıları,
----soluya, soluya can çekişiyor insanlık,
Paramparça olur, cam gibi kırılgan düşler,
----neticede güvende değil gerçekten hiç kimse,
Savunmasızlar değil çünkü sadece ölenler,
----bebeklerin minik ruhları değil sadece gidenler,
Yeminli değil umut dahi, buralarda kalmaya,
----uzak bir bulutta bir yerlerde kalır belki.
*
Soğuk korkunun gölgesi çöker buralara,
----çok acımasız, korkunç yerler bizim buralar,
Kan çiçekleri açar, mazlum bağında, zalim elinde,
----kan akıtır durmadan, ezer mazlumları zalimler,
Kimse dinlemez, ses etse taşlanır mazlumlar,
----taş yağar başına masumun, sesi yükselse,
Ayın bile gümüşünü yutar akşamın karası,
----akşamın karanlığında çıkılmaz yollara, ışısa da ay.