Bir gülüşün vardı, güneşi kıskandıran,
Gözlerin derin, bir deniz, insanı kaybettiren,
Her sözcüğün, kalbimde yankılanan,
Sevdiğim, senle hayat bambaşka, bambaşka bir resim çizen.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta