Işığın Çağrısı Şiiri - Sinan Bayram

Doğudan gelir ışık,
doğudan —
her uyanışın kalbinden.

Kardeşler sessizdir,
eller taşta,
taş kalpte,
kalp ışıktadır.

Bir çekiç sesi yükselir:
tak — tak — tak
ve yankılanır mabet:
“Yont kendini, ey insan,
çünkü mabet sensin.”

Pusula döner —
gönye susar —
ölçü başlar içimizde.

Kuzeyde soğuk,
iradeyi sınar;
Güneyde ateş,
öz’ü arıtır;
Batı dinlenir,
Doğu doğurur.

Ve biz,
ışığı çağırırız adıyla:
Her hece bir adım,
her adım bir fark ediştir.

Sütunlar titrer,
rüzgâr konuşur:
“Birlik içinde çokluk,
çokluk içinde tek.”

Sonra sessizlik iner —
ama bu kez karanlık değildir.
Çünkü bilinir:
Işık dışarıdan gelmez,
içeriden doğar.

Ve mabet tamamlandığında
hiçbir taş görünmez artık,
sadece insan kalır,
ışıkta duran.

Sinan Bayram