Işığa Dokunmayan Sabahlar Şiiri - Seyran ...

Odalar dolusu sessizlik,
kırık camlardan sızan ay ışığı gibi.
Zaman,
ayak izlerini unutan bir yolda
sessizce ilerler.

Gecenin teninde saklı kalan,
son bir nefes gibi
uykuya yenik düşer.

Sabahın ilk ışığı
pencereme değdiğinde,
bir yabancı gibi soğuk,
ve gözlerim hâlâ
karanlığını arıyor.

Dokunamadığım bir hatıra,
sisler içinde kaybolan
bir melodinin yankısı.

Ve ben,
bir düş ile gerçek arasında,
hiçbir sabahı
tam anlamıyla seni yaşayamadım.
S.GÖL