İşçinin Canını Yakmayın Artık!

Ey zâlim patronlar, mâlum mihraklar
İşçinin canını yakmayın artık!
Ezmeden, üzmeden verilsin haklar
İşçiye hor gözle bakmayın artık!

Ekmek kavgasında kutsalken emek;
Sizin maksadınız haram mı yemek?
Ne demek “işinden ederim!” demek
İşçinin rızkına çökmeyin artık!

“Vurun abalıya! Vurun kahpeye!”
Diyerek çektiniz kara sehpaya.
Hak etmeden gelip konup tepeye
İşçinin sırtına çıkmayın artık!

Sizinki yol değil, yordamlık değil!
Despotluk, zorbalık adamlık değil!
Emek hür olmalı, idamlık değil!
İşçinin ipini çekmeyin artık!

Emekçiyi zora sokup yasada
Ömrünü koymayın dertte, tasada.
İşçinin hakkını satıp masada
Elini, kolunu bükmeyin artık!

Onuru, gururu yerlere serip
Ne oldu; oradan oraya sürüp?
Kalender işçiyi gariban görüp
Ağzına, yüzüne çakmayın artık!

Kim verdi bu gücü, makamı size?
Kim verdi en yüksek rakamı size?
Gösterir raconu, ahkâmı size;
İşçinin canını sıkmayın artık!

Bu kadar baskının nedir izahı?
Elbet bir gün çıkar mazlumun ahı.
Hikmetîyim, yeter! Suçu, günahı
İşçinin üstüne yıkmayın artık!
Yakmayın canını, yakmayın artık!