İsa Erkol Şiirleri - Şair İsa Erkol

Bu son veda edişim sana,
Son, yüreğimin sesini dinleyişim
Ve son... Gözlerimi ellerimin tersiyle silişim

Belliydi, kavuşmak bu aşkı bitirecekti

Biz bu dünyadan göçmeye susadık
Ahirete gitmeye, ölmeye susadık.

Nice şerefsizler görmüşüz başa bela
Onları felekten elemeye susadık

Aldandım hep ben bu dünyaya
Dur desende nafile gideceğim ben.
Binmek istesem de kaldım hep yaya
Sevsen de nafile, gideceğim ben.

Gözlerim hep böyle devamlı yaşlı

Geceler çöktü
saatler vuslatı gösteriyor
Yıldızlar uzaklara çoktan göçtü
Bir ümit,belki..Ruhum direniyor...

İnsanlar sustu.

Bu son buluşmamız seninle
Son konuşmamız
Kalbimi de alıp senden gideceğim uzaklara
Anılsın sadece mazideki anılarımız
Unutulsun aşkımız
gideceğim uzaklara.

Sensizliğe beni alıştı sanma!
Bu gün boynu bükük, mahzun bıraktın
Çalar diye kapı bekledim amma
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın

Laf anlamaz tavrın yetti başıma

Depin noktasında nehir kenarı
Bir sağa bir sola bakar Zap suyu
Dinlesen duyarsın onda efkarı
Allah diye diye akar Zap suyu

Arkadaki vadi Helen midir ne?

Hani insanlar birbirine bağlanır ya
Ben de bağlanmıştım güzel bir yara
Sevgili uğruna bana ölüm varsa
Öldüğüme değil ayrılığa yanarım

Rabbimin yarattığı bu fani dünyada

Allah kahretsin;
Yine gözlerin geldi aklıma
Hani mavi gözlerin,
Hani deniz gözlerin
Hani dalıp giderdin ya sonsuzluğa doğru...

Zahmeti çok bu yalan dünyada
Zamanlar yine kandırdı beni
Yüreğime kurulmuş muazzam sevdada
Sevdalar yine kandırdı beni

Aşık olduysak hep cefa gördük