Her gece gözyaşı çekmekten bıktım
Bana yakın olup ben den kaçman dan
Gördüğün de yolunu çevirmen den bıktım
Sebebsiz gidişin den
Sana hiç bişey yapamadan gitmenden
Kalbimin acısını dindiremediğim den bıktım
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
böyle bir sevgilinin yanındayken yaşanilan yalnızlık ölümle eşdeğerdir. şü an yaşadığın yalnızlık (o olmadan) asla yalnızlık değildir.o yokken yanında istediğin gibi giydirebilirsin.kur hayalini seni sevsin.gurur yapıyorsan kimse görmez yastığın var sarılıp gözyaşını dökersin...o olsaydı yanında muhtemelen alay ederdi...onsuzluk asla intiharın olmamalı ...yalnızlığı şiirine meze yapmak gerekirken yakışır mı şaire intiharı düşünmek..gerçek bir intiharı hissetmek istiyorsan benim' bir intihar notu'nu 'lütfen oku.şiirin son derece akıcı olmuş konu bütünlüğü içerisine her mısra yokluğu anlatıyor ama ben şiirde savaşan bir gururda devreye girsin isterdim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta