İntihar Vakti Şiiri - Yorumlar

acı bir intihardı aklıma ilk gelen duyduğumda ihanetini..
gözlerine bakamamaktı yaşarken ölmek zaten.. yalan gözlerine..
dayanamazdım ıslaklığıyla kan akmadan ölen ruhuma ve ben..
gündüzümü karartarak vardım elimdeki intiharımla yanına..
ufak bir çakmakla gözlerinin önünde yaktım resmini..
senin beni nasıl yaktığının maddi simgesi..
canın acıdı mı sevgili?
nefessiz kaldın mı?
öldün mü?
...
bak ölüm ellerimde benim..
sana yalan söylemedim ben ellerimde getirerek onu..
neden izin vermedin..
sevgisiz gözlerine bakıp her gün daha fazla canım yansın diye mi..
neden tuttun ellerimi..
ellerim kirlendi..
ve ben..
ölemedim..
...


ölümler sessizdir.. sevgisizdir..
ve de intiharlar sevgisizlikten gelir..
yokluktan yok olarak kurtulmaktır o..
cesaretin değil acizliğin güçsüzlüğün simgesidir..
ben çok güçsüz kaldım..
ama ölümü buyur ettim de girmedi içeri..
...
güzeldi..
yaşamak adına olsun ama artık her şey..
sevgiler..

Güzel ve akıcı bir anlatıma sahip, hüzün yüklü olmasına rağmen haz duyularak defalarca okunabilen, duygusal etkisi mükemmel, harika bir şiir. Kaleminiz daim olsun.

Biri yakalasaydı ellerinden,
Ya da seslenseydi arkasından.
Tutsaydı biri omuzlarından,
Biri fark etseydi.
Dünyanın en güzel şehrinin,
En güzel noktasında ki o kadını
Biri durdursaydı…
..Swerbest dalın özgün eserlerinden harika bir eser sevgili Aydanur hanım..tebrik ederim gümüşhaneden 10 puan gönderiyorum değerli şairem

sevgili aydanur,
umarım bir delilik değildir bu... senin gibi bir yürek ve güçün bu dünyada olması gerekiyor. tut elimden...cevabını bekliyorum...

'İntihar vakti' belki de o vakte gelmiş bir insanın aynı zamanda son kez 'keşke' duygusunu da hissettiği vakittir.
Şiirin son bölümünde dediğiniz gibi ama bu kez bizzat intihar eden tarafından... 'keşke birisi omzumdan yakalasa'

İlginç ve sanki gözlem esintisi de taşıyan bir konu ve şiir.
Kutluyorum...

Bir roman tadında okudum doğrusu. bir çırpıda, heyacanla keşke bitmeseydi çabucak.
Biri durdursaydı! Hayat devam ediyor deseydi, tutuverseydi elinden ama nafile düşene oh olsun diyen çoktu, dünyanın en güzel şehriydi hem de en güzel noktasıydı ama insanlar birbirinden habersizdi, kirlenmiş ti en güzel yerleri bakamazlardı o kirli yerlerinden temiz, göremezlerdi göremezlerdi o kirli yerlerinden o temiz ışıldayan kadını, ona göre de bu insanların arasında zaten bir hiç ti kendisi. Ve öylece gitti tertemiz kadın.
Ben neyaptım Romanın sayfasını biraz uzatayım dedim inşaallah tadını kaçırmadım. Sürçilisan de eti isem affola. Ancak böyle teşekkür edebilirim kendimce dedim.

Tebrikler Aydanur hanım ...intihar olayını çok güzel kaleme almışsınız...birebir ben yaşadım bu olayı YÜCE MEVLAM kimseye göstermesin....kutlarım sizi

Biri yakalasaydı ellerinden,
Ya da seslenseydi arkasından.
Tutsaydı biri omuzlarından,
Biri fark etseydi.
Dünyanın en güzel şehrinin,
En güzel noktasında ki o kadını
Biri durdursaydı…

Ah keşke dedirten bir final. Tebrikler

Ne yazacağımı bilemedim... Belli ki, İstanbul 'dar gelmiş' O Kadına... Dar getirilmiş, daha doğrusu...
Oldum olası hem korkar, hem ürkerim 'intihar' sözünden bile... Üstelik 'inancımıza o kadar ters, o kadarda büyük bir günah ki...' Can dediğimiz şey, sadece bize ait değildir... Yaradana aitiz, herşeyden önce...
Şiir, 'yaşanmışlık' üzerine kurgulanmış anladığım kadarıyla... 'Umutsuzluğun, boşunalığın' yanında, kuşkusuz çekilen büyük acılar, yaşamın nedenlerini kaybetmenin ızdırabı, yükü taşıyamamanın derin boşluğu sarmış olmalı, 'O Kadını...'
Şiirin anlatımı, söcüklere yüklenen mana ve akıcılık, yine çok etkiliydi... Ayadanur Hanım'ın okuduğum tüm şiirlerinde olduğu gibi...
Tebriklerimle, Ayadanur Hanım...

Hayatın hiç bir darbesi intiharı gerektirecek bir şey olmadığını düşünüyorum çaresizliği çok güzel resmetmişsiniz kaleminize sağlık Mesut Özbek