Dedim on üç numara, oturduk köşesine,
Henüz yeni boşalmış geçtik sandalyesine…
Tam ayağımın altı baktım elli lira var,
Döndüm yanımdakine dedim, elli lira var…
Benim değildir, dedi solum zaten duvardır,
Para kalkan kişinin şahsımıza haramdır…
Al ver dedim yanıma o da kalktı yürüdü,
Kasaya kadar vardı, vermeyi uygun gördü…
Patron attı kasaya, kâr gibi algıladı,
Bakmadı kameraya geriye de sarmadı…
Oysa bir gün evveli kamera sarılmıştı,
Çıkan şahsın peşinden, çok laf kullanılmıştı…
Şahıs dönüp gelince, bir lira para vermiş,
Yetmiş beş kuruş için, gıybetleri edilmiş…
Ödemeden gitmişti bir lira bile değil,
Bu büyük bencillik kabul edilir değil…
Hakikate uymayan kul hakkı sayılmakta,
Rab, bunları affetmez hoş da sayılmamakta…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 23.1.2015 00:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!