İnsanoğlu Şiiri - Ümit Yaşar Oğuzcan

-1-

Ne tuhaftır şu insanlar
Kimi zincirleri içinde hür
Kimi esir olmaktan bahtiyar
Kimi de benim gibi binbir şeyi düşünür

Ne tuhaftır şu insanlar
Kimini yel alır, su götürür
Kiminin çilesi sürer mezara kadar
Kimi de gününü gün etmeyi düşünür

-2-

İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer
Anlaşılmadı gitti mısralarım
Çünkü insanlar benim halime güler
Bense onlar için ağlarım

İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer
Birimiz gülsek, ağlıyor onumuz
Bizden kara değilmiş geceler
Bari karanlık olmasaydı sonumuz

-3-

Nice insanlar gördüm ki ben
Dudaklarında en ateşli türküler
Barış içinde yaşamayı bilmeden
Bir savaş meydanında öldüler

Nice insanlar gördüm ki ben
Dudaklarında en bayağı şarkılar
Ve gözlerinde ihtiras ışığı eksilmeden
Birer ilah gibi yaşadılar

-4-

Yarabbi, adaletin bu mu?
Kuş uçar, yılan sürünür
Düşünmek istemem fani olduğumu
Verdiğin nimetlere şükür

Yarabbi, adaletin bu mu?
Yaşayan yaşar, ölen toprağa gömülür
Ve hayat sadece bir arzu mu
Bizi korkutan ölüm müdür?

-5-

Söyleyin ey çizgiden hayaletler
Artık ihtiyar olduğumuz gerçek mi?
Kaybolan o gamsız saatler
Hiç geri gelmeyecek mi?

Söyleyin ey çizgiden hayaletler
İn misiniz, cin misiniz?
Ya siz, ey eşsiz faziletler
Fazilet olduğunuza emin misiniz?

-6-

Beni kendimden ayırma ya rabbim
Verdiğin her dert benim içindir
Bu saatte içimde seslenen kim
Bu ürpertici ses kimindir?

Beni kendimden ayırma ya rabbim
İçimdeki şeytanı sustur
Çünkü başım, vücudum, kalbim
Yalnız bana mahsustur