İnsanlığın Tenhalığı Şiiri - Emre Çivi

Şubat'ın beyazlığı hep hazindir,
Yerlere serilen bir öksüz çocuktur,
Karmakarışık ve bir o kadar da yılgındır.
Doğmak ve büyümek;
Şubat'ta yapılabilecek en ahmakça şeydir.

Kemikleri titreten hiç soğukluk olmadı,
Yalnızlık ve ıssızlık en büyük Antarktika’dır.
Bir kucak dolusu yalnızlığı hiçbir güneş eritemez,
Ve demdir ki hiçbir Kamil ısınamaz.

Sağlı sollu otobüs yolculukları hep yılgındır,
Akıp giden arabalar mı, yoksa camlar mı?
Viraja giren en soğuk gün işte bugündür,
Akıp giden tenhalığıdır insanlığın.

Yalnızlığın farkına vardık diye konuşabilmeli,
Ve onu dünya âlemine anlatabilmeli,
Körler gibi görünmez değildir.
İşte odur ki vardır ve görmezden gelinemez.

Ve doğmak ve büyümek;
Şubat'ta yapılabilecek en ahmakça şeydir.