Sahi neydi bizi içi boş et parçaları olmaktan alıkoyan?
Başta ruhumuz sanırdım bunu.
Derin duygularla bakan bir çift göz sanırdım.
Nasıl da normalleştiriyoruz her şeyi?
Ben normalleştirmezdim. Belki de bundandı bir çift göze bu denli anlam yükleyişim.
Bundandı belki de tüm saf duygularımı, iyi niyetlerimi onları böcek gibi ezecek yaratıkların ayaklarına serişim.
Utanın! Hiç ettiğiniz sevgimden utanın!
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta