İnsanlara ışık olmaya çalışırken kendimin bir mum
gibi biteceğini hesap edemedim
Kendimi bitirdiğimde ışığım söndüğünde herkes
benden korktu kaçtılar buna ne oldu değişti dediler
fakat kimsenin ışık olmak gibi bir niyeti olmadığını
gördüm işte hayat seni başka insanlarla bire bir
yaşatarak eğitmektedir eğer sessiz öğretmeni
anlayabilirsen seni insanlarla eğitmektedir dersini
alan bir başına kalır ne acı bir son aslında sen hiçte
böyle beklememiştin tam tersi oldu ve dünyan alt
üst oldu bütün dünya senin üstünde olduğu halde
sen yaşar görünmektesin bu yaşam değil yedi kat
yerin dibinde zincirlerle bağlı bir tutsak olmuşsundur
elinden hiç bir şey gelmemektedir O tamam derse
kurtulursun ancak
İlyas Ateş
Kayıt Tarihi : 23.9.2025 12:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!