İnsan Gazeli Şiiri - İlyas Memiş

eldi nice insanlar fâni diyarı gördü.
Kimisi hakikati, kimi nazarı gördü.

Kimi sararıp soldu rüzgârların ardında,
Kimi kayboldu kışta, kimi baharı gördü.

Kimi temaşa etti koskoca kâinatı,
Kimisi yalnız şehri, çarşı pazarı gördü.

Kimi savruldu gitti heveslere kapılıp,
Kimi aşkı sevdayı, kimi efkârı gördü.

Kimisi idrak etti hikmetini varlığın,
Kimi kabrin ardını, kimi mezarı gördü.

Kimisi hayretinden mest oldu bahçelerde,
Kimisi hasretinden yalnız esrarı gördü.

Kimi gönül gözüyle gördü tüm âlemleri,
Kimi nakıs nazarla bir göz kararı gördü.

Geçti herkes sırayla dünya denen meydandan,
Kimi göründü yolda, kimi yolları gördü.

Baktı herkes farklı bir hayat penceresinden,
Herkes kendi gönlünün ufku kadarı gördü.

Şubat 2011