Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
gülünçtü tarih baktıkça insanlara.
Acının yurdu aşklar, yağmurun kırdığı
görüntü, cinayetlerin karaladığı atlas.
Gelmeyişindi aslında beklediğim
derimin altındasın işte,
içindeki tuzaklar ezberimde
karnında büyüttüğün acı
çığlıktan daha ağır ama yankısız.
Kırıktı işaret, harfler uçucu
Dünyanın gördüğü kapkara düş
içimizde oluşan girdap
katranla naylon arasında pıhtılaşan insan
silinen bir bakıma
gövdesi kadar bir boşluk daha doğrusu.
Her kum tanesinin sakladığı çölde
korkaklığımın tek nedenisin sen.
Unutmadım, herkese bir akarsu borçluyum.
E, Kasım 2001
Veysel ÇolakKayıt Tarihi : 8.2.2006 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gelmeyişindi aslında beklediğim...
Kendi uçurtmasını uçurur, hayatı boyunca.
Uçurumun kenarında kendi uçmak ister, kim intihar etmek ister.
İnsan insana kızınca uçurtmasını kırıp uçumuna itmek ister.
Sonra kendini de uçurtamaz ve uçurumunun başında bir ömür bekler.
İnsan insana bir arkadaşlık borçludur ve akarsu borçlanır.
İçindeki çölü dışarı atamayan kum tanelerinin anlayabileceği bir şiir...
TÜM YORUMLAR (40)