Al güller çıkaran toprak
Toz ağları ören rüzgar
Ufkuma yer açan gökyüzü
İnsan geldim, insanca yaşamaya,
Neresinden tuttum yaşamın bilmem
Kaç yüz, kaç el ve kaç son bakış...
Eskittim kederlerini.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta