İnsan Yığılmaları Şiiri - Arıkan Akar

Başım göğsümde ,nefesimi içiyorum
Kuraktı,rehavetli dudağım

Yüzümün en şiirsel dalından öpün
Alın, bu şehir sizin olsun
Ellerimde,insan yığılmaları
Kenetlenmiş nutuklar
Örgütlü yalanlar

Gençliğim, terminallerde otopsisiz ..
Gri alnımdan birkaç başak devrilmiş
Öyle dediler; uzvumda insan yığılmaları
Kızıl bir ağaca gömülmüşüm
Bezemiş gövdem , Güney' e bakmış
Fatiha' m türemiş,arzu ve düşten
Amin demişler
Öyle dediler; dev bir çukur gibi derinleşen insan yığılmaları

Bilgedir ,parmaklarım
Tanrı ,bir taş çölü, kimyasal monoloğunda
Çizerim,her gece yalnızlığını Tanrı'nın
Yoksul bir koku, haşmetli havada
Bir soluk daha alsak öleceğiz

Ellerim çiçeklere tutkun
Gözlerimde,genç bir rahibe gezer
Gömüldü, ellerim ve gözlerim
Vahşi bir kuş avının kıyısına
Bu kaçıncı ölümüm
Sayılmaz dediler; insan yığılmaları
Derimin altındaki nefesi
Organik tepkilerimi
Beni,beni iştahla arzulayan,insan yığılmaları

Bu kaçıncı işgaliniz
Topkapı ve surları..
Dilim, dünkü şaraptan kalma
Hadi kutsayın, yekpare bir tablodan şişeleri
Beni mi istiyorsunuz?
Zerdüşt' ün mağarasında ağlayan mor ağızlı bir kartaldan
Ne istenir ?
Gözyaşlarını, dediler...