Arkadaşlarım vardı benim, güneş yanığı vurmuş kavruk suratlı,
Bir ilkbahar günü, yada eylülün sarı yüzü, farksız bir başlangıç,
Doğsa bu karanlığın ardından, çocukluğumun bir günü…
Serçelerim vardı benim, kahverengi çakıl taşıydı her biri
böğürtlen çalılıklarında koşarken pürneşe, alıp kanatlarına uçuran beni,
he,,,dizlerimde eksik olmazdı çay çamuru yada yeşil çimen lekesi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta