İnsan bir avcıdır; umut peşinde.
Kırma umudumu kırgınım zaten.
Dün gece bir şeyler gördüm düşümde.
Vurdular bahtımı; vurgunum zaten.
Hayatım var; ama bütün çelişki.
Bir de sadık dostum olsaydı keşki.
İnsan sahte olmuş, kirli ilişki.
Yordular ruhumu yorgunum zaten.
Hani gülmek denen bir şeyler varya.
Güldüren ben oldum, gülmek angarya.
Yüce dağdan büyük bir çığ koparya.
Daraldı yüreğim dargım zaten.
Yücel düşer düşer umut kan kokar.
Ateş alır umut, yakar da yakar.
Mert olan batarken, puşt karlı çıkar.
Sardılar dertlere, sargınım zaten.
Kayıt Tarihi : 11.3.2009 20:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!