‘’Ve anladım ki insan, hep kendine insanmış… Yalan yok! Mutluluk; bencilliğin en yakın arkadaşıymış…’’
Ömrün yarım kalınmışlığı vurur demini yokluğa
Sahibini tam bulmuşken, kalbin duruşu
Ölümcül umutlar…
Tam dokunacakken
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta