İnsan dediğin derin tenha kuyudur... Yüksünse nehirler kurur... Ahh çekse bir fiskesiyle denizler kudurur... Aşığım der sessizliğin dudağına bağdaş kurar oturur, dinmeyen fırtınaya tutulur....
Hayat bu ya su uyuyunca, yürek yorulunca, insan dengini bulunca durulur...
Kayıt Tarihi : 29.10.2025 18:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!