İnce Yara Şiiri - Kasım Kobakçı

Önümdeki kırlar, sise büründü,
Güneş perdelendi, vakit gecikti.
Yalnızlık, sırtıma ağır bir yüktü,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Sevdiğinden kopan şaşkın, ne yapsın?
Kakülün savurup, yele bıraksın.
El kapısında, canı nasıl yatsın?
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Fani aşık söyler; şaştım bu hale,
Rastladık yollarda tipiye, sele.
Çevirdim yönümü, ıssız bir çöle,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Gözlerin görmezse, izler bulunmaz,
Bu koyu karanlık, kolay silinmez.
Kapandı geçitler, beri gelinmez,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Çiçekler solarken, benzim sarardı,
Umutlar kesildi, bahtım karardı.
Eskiden dost olan, şimdi arardı,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Baykuşlar tünemiş, viran haneye,
Aldanma dünyada, boş bahaneye.
Dönmüşüm, savrulmuş bir divaneye,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Mektubun ulaşmaz, yollar kapalı,
Yüreğim derinden dertli, yaralı.
Görmedim ömrümde, böyle kuralı,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Tepeler ardında, ışık kalmadı,
Bekledim baharı, yazım gelmedi.
Kimseler halimden, hisse almadı,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.
*
Topraklar gizliyor, nice bedeni,
Sorgusu sorulmaz, yoktur nedeni.
Unutur gidenler, uğurlar seni,
Sızlar ince yaram, sızım dinmiyor.