Nasıl ince, ellerin, parmakların
Coşkuyla ağırlığını kavrarken yaşamın,
Nasıl katı, nasıl soğuk, kurşunların
Sessiz ve dingin dünyanda yaşaman için.
Orada mısın?
Göremiyorum seni—
Öylesine yoğun bir karanlık
Uzanıyor ki benden sana
Gözlerim
Delinmiş gibi.
Orada mısın?
Densiz gülüşlerden uzak—
Kuruyor musun beni?
Ben ki
Yılların yağmurlarıyla çürümüş
Tahta gibiyim:
Dokusu grileşmiş,
Artık yalnız,
Ateşe atılabilen.
Beni
Kuruyor musun—
Arsız gürültülerden uzak
Orada?
Sessizliğim:
Orada
Duyuruyor mu beni sana
Buradan,
Rüzgarın dalları
Bir an
Bıraktığı aralarda?
Kayıt Tarihi : 12.4.2002 10:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Coşkuyla ağırlığını kavrarken yaşamın,
Nasıl katı, nasıl soğuk, kurşunların
Sessiz ve dingin dünyanda yaşaman için. beğendiğim bu bölümdü. Eller ve "ince ellerin." severek okudum şiirinizi. Günün şiirinden kutluyorum.
nazım usta yazmıştır
biliyorsunuz
insanlar sınıf damgalarını taşırlar avuçlarının içinde
bu hususta hakikatler
mesela, insan elinin sosyal inkişaftaki rolüne dair,
benden önce keşfedilmiştir,
Fakat ellerinizin güzelliğini
ben gördüm,
çünkü ben yazdım ilk önce
TÜM YORUMLAR (4)