Dudaklarımı sıkıp ağzımı ellerimle kapatıp hıçkıra hıçkıra, sessiz sessiz ağladığım gün anladım:
Bazen insan, gözyaşlarını içine akıtırmış.
Gözyaşlarım, heveslerim gibi içimde kaldı.
Kursağıma battı mutluluklarım.
Hep bir köşe, hep bir dönemeç aradım hayata çelme atmak için,
Ama her attığım çelme, beni düşürdü.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Tek kelime ile nefis
ama
aşka sizi siz inandırmalısınız sevgili değil.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta