Üşüyorum Bayram Abi Şiiri - Bayram Ataç

Yıkılıp viran olmuş, bir çardak duldasında,
Kimsesiz köşelerin, karanlık kurnasında,
Yapayalnız kalmışım, sokağın ortasında,
Titreyen yürek bile, üşüyor bayram abim.

Tenekede yaktığım, bir ateşin başında
Çöküp kalakaldığım, o kaldırım taşında
Nasıl da boğulmuştum, döktüğüm gözyaşında
Kurduğum hayal bile, üşüyor bayram abim.

Umudun gözyaşları, ateşlere düşüyor
Kurduğum hayal bile, benim ile üşüyor
Düştüğüm bu hallere, felek kendi şaşıyor
Dertleştiğim sözlerim, üşüyor bayram abim

Odun değil ateşe, hep umut atıyorum
Geçip giden her saat, hüzüne batıyorum
Kaldırımın üstüne, sessizce yatıyorum
Bir yanım hiç durmadan, üşüyor bayram abim

Yaktığım umutlarım, artık küle dönünce
Ruhum üşür ansızın, hayallerim sönünce
Garip bir ürpertiyle, içerimiz dinince
Baktım ki içerimiz, üşüyor bayram abim

Gözlerimde hüzünler, gökyüzü solmuş gibi
Ruhum bir kara bulut, sanki yaş dolmuş gibi
Yüreğim sırılsıklam, sağanak olmuş gibi
Akıttığım gözyaşım, üşüyor bayram abim

Karanlığın içinde, çaresiz kaldığımda
Sokakta bir köpekle, sohbete daldığımda
Dünyalar benim sanki, bir nasip bulduğumda
Dertleştiğim sözlerim, üşüyor bayram abim

Bırak şu gözlerimi, düşüncem bile yorgun
Ayaz vurmuş gül gibi, yüzüm zamana dargın
Şu feleğin vurduğu, bana kaçıncı vurgun
Beynimdeki düşünce, üşüyor bayram abim