Güneş doğayı ısıtır. Altın başak renginde ışığını yansıtır tüm evrene. Gün vurur tene. Canlı-cansız devinim olur dünya. Toprak ısınır, yer küre canlanır. Yar ısınır; bedeni ve yüregi sarar akşam serinliğinde sıcaklığı...Tene tül değer, cana gül değer. İki bedenin, iki yüreğin çarpması; ki bir ömre değer, cihana bedel olur!
Evet, sevgili dostlar uğruna serler verdiğimiz ‘Sevdamız Güneştir, ay bile selam durur, önünde diz çöker! İnsanı ısıtan canın önünde, alaca karanlıkta ‘tan’ın gününde. Sevdamız bir güneş gibi ısıtıcı, alev misali yakıcıdır. Berrak su misali gönüllere akıcıdır. Çağımızda sadece makinalar robotlaşmadı, pek çok insanım diyenler de robotlaştılar ne yazık ki! Sadece, doğa soğumadı, nicelerinin yürekleri de soğudu. Buz dağı oluştu pek çoklarının gönüllerinde. Hatta, tabiat ana, bari kışın soğuklara bürünür; ama pek çoklarının gözleri ve gönülleri, yaz mevsiminde bile soğuktur ne yazık ki! ...
Bizim sevdamız, sadece kendi bedenimizi ve yüregimizi ısıtmıyor; insanlığı, evreni de ısıtıyor. Can'a can katıyor, karanlık hana tan katıyor. O han ki, taa ezelden ebede sevdalılar, medeniyetler beşiği Anadolum yatıyor koyun koyuna. Evet sevgili canlar, bizim sevdamız Güneş gibidir, karlı dağları eritir, ısıtır gönülleri, yürekleri, uzun menzilli erekleri...
Değerli sanatçı-yazarımız sevgili Ozan Şiar Ağdaşan üstatla yazıp
bestelediğimiz güzelim yapıt, ne güzel de ısıtıyor soğuyan yürekleri, kucaklıyor erekleri...Göz, gönül ve kulak verelim hele, yar -yaran adına, karanlık zulmün inadına!
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
