İmren Çelik Şiirleri - Şair İmren Çelik

Yalnızlığı sevmiyorum aslında,
ama yine de beni etkileyen bi sıcaklığı var....
Acımın doruğa ulaştığı anlarda ağlayamıyorum bile,
beynime giden yol esrarengiz kör bi noktada yutulup kayboluyor sanki.

ölüme koşarayak geldim yanına,
tökezleyerek düş'tüm aşk'a...
eni sonu tekmil cinayetin,
meçhul bir maktülüyüm ben..
dizlerimdeki aşk yarasına gözlerimi basarak sevdim seni,
bütün vuslatları yakarak..

Herşey sarhoş sevgilim!
S'onsuz bir aşk'ın rengi huzur mavisiydi oysa..
Lanetli bi aydınlığa tutsak
Gözyaşlarımda yansıyan hüzün yüzünü gösteriyor
Hayata kimin gözleriyle bakabilrim artık;
kirlenmiş ruhumu bembeyaz ölüm karları örter mi sevgilim!

rüzgarın savurduğu saçlarını izlerdim sevgilim,
gülünce;
mehtaba düşen bir ay ışığı gibi parlayan gözlerinide..
seni severdim!
seni görünce yüreğimdeki bütün duygular ayaklanır,
asi bir güvercin gibi çırpınırdı..

Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını içimde hissetmekti varlığın..
'Seni Seviyorum'sözü dilimin ucunu ısırırken her buluşmamızda saatlerce havadan Sudan söz etmekti ve yanımdayken bile seni çılgınca özlemekti yokluğun sevgilim! !
Çocuksu masum bir sevgiyle;
tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümekti yanyana seni sevmek,
okuduğum satırlarda,dinlediğim şarkılarda,türkülerde,şiirlerde seni bulmaktı..
Kanadıkça tuz yerine göz yaşı basmaktı yüreğime,

sineme çöreklenmiş sevdamın hülyasındayım,
ruhumun feradını dinlerken sessizce niyazdayım..
rüzgar belirliyor sevda sandalımın rotasını;
nereye götürürse o tarafa savruluyor,
en okkalısından ağız dolusu küfürler yağdırıyor güvertedekiler! !
hayat;

faşizm kapıda;
kölenin, elinde pas tutmuş martin tüfekle savaşa koşması gibiydi
koşar ayak sınırıma sızan kasırgalı intiharlar...

umutlar mezarlıklara gömüldü
kimsesizliğe mahkum oldu tüm duygular
kopuk kopuk dökülüveren kelimeler,
kaleme tanıdık,kağıda yabancı..
köpük köpük dökülüveren gözyaşı,
gözlerime aşina,yanaklarıma yabancı...

Konuşacak birşeyim olmadığından değil oysa dilimdeki suskunluk,
konuşarak anlatamadığım yaşayamamışlıklarımın tereddütü,
peşimi bırakmayan yalnızlığımı uzaklaştırmaz ki benliğimden!
Saf dışı bırakılmış bir ayrılık hamlesiydi,
alışılmış bir düzeni yerlebir eden..
ve ben içimdeki tükenmek bilmeyen çığlıklarımın yankısına rağmen,

yine nemleniyor kipriklerim alaca düş'lerin koynunda..
acımasız oklar saplanan tebessümlere kanıyor,
bakışları solgun gözbebeklerim..
ardı arkasına sarhoş geceler devriliyor;
yarınlar kahreden riyakar yalnızlıklara..
artçı silkinişlerde bekleyişlerin,