İlyas Gültekin Sevdayelleri Şiirleri - Ş ...

Şimdi sana desem ki seni çok özledim,
Bulutlardan kar olup yağar mısın üzerime?
Yada rüzgarlara karışıp,
Bir nefes gibi siner misin ciğerime?
Sana ihtiyacım var desem,
Kokuna ihtiyacım var desem,

Bi hayli zaman oldu..
Yada bana öyle geliyor..
Sanırım aşamadığım tek şey bu..
ne varlığında zamanı durdura bildim,
nede yokluğunda saatlere hüküm edebildim..
zaman sanki çakıldı ve geçmek bilmiyor.

Bende bu dünyada yaşayan bir bireyim..
Benimde sevmek, sevilmek, değer ve kıymet görmek,
İnsan yerine koyulmak gibi haklarım elimden alındı..
Beş para etmez yüreklerde savruldum defalarca.
İyi niyetlerimi kullandınız,
paramparça olacağıma aldırmadan üstelik..

Üzerimde ağır bir yorgunluk var...
Herşeyden bi dem bitkinim..
Kafamın içi alabildiğince boş..
Hislerimi bıraktım bi caddenin kenarına..
Ayaklarımın hızlı adımlarla uzaklaşmasını..
Arkamda bırakarak gölgemi dahi..

Sana bu gece bir sürü kelime biriktirdim..
Çoğu kursağımda yer etmişken,
bazıları dilime dolandı gecemin siyah incisi..
Sen benim yeşerip tomurcuklar açtığım toprak,
Bana can veren su ve aşım, geceye dolunay aydınlığı ile bakışım.
Sevdaya nakışım.

Güçlü olmak yetmiyor bazen...
Mutlulukta da gözüm çok yok zaten...
Biraz huzur olsun hayatımda...
Bide altında acı saklamayan gülücükler...
İnsanlıktanda bi beklentim yok artık...
Umutlarımın kapsını kapattım..

Bir zamanlar yanımda olsun diye çaba sarf ettiklerimin,
Şimdilerde uzak olsunlar diye dua etmeme sebep, sadece merhametim değil..
Kirli ihanetler,
Arsız gülüşler,
Ve yapmacık sevgi gösterileri...
Benden alınanları ne zaman getirebilir geri,

Ben akılım yitirmedim, ama aklım da kimseye yetmedi...
Konuştuklarım anlamsız, hislerim önemsiz'di..
Konuşamadıklarım can yakardı, düşüncelerim ise güneşi söndürecek kadar çok ve karanlıktı..
Hislerim, mezardaki ölünün üstündeki toprak kadar ağır...
Kırmamak için sustuklarım, kolumu da kırdı kanatlarım da..
Kıyamadığım herkes kanattı beni..

Kime ne değer verdiysem karşılığını asla alamadım..
Sevdiğim gibi sevilmedim hiç bir zaman,
Hak etmeyen insanlar için ne çok yordum kendimi,
Kendi omuzuma yaslanıp,
Günün sonunda yine ben avuttum kendimi,
Gecelerine ay olduklarım bana zifiri,

İçimde büyüyen aşkının her anına şahit olduğum gibi,
Gidişini ve bende bitişini izliyorum...
Söküp attım seni hayallerimden..
Buğulu camlara adını yazmıyorum artık..
Katili ben olan bu bitişe azmettiren sendin..
Layık olmadığını anladığım günden beri,