kimsenin suçu yok!
siz yine de bana şair demeyin...
astığım şiirlerin
dozu yüksekti
kuşları,
Sadece yazmakla bu iş olmuyor
Şair olmak zor iş, önce emekle...
öyle durduk yere kalem dolmuyor
Şiir yazdım demek, olmaz demekle...
ensesi kalın bir hayat
karşımıza dikilirken
onu hiçe sayıp kurtulmak
imkansızı başarmanın da yarısıydı
şimdi olmamak vardı...
Kapkara bir yalnızlık üzerime çökerken
Keder yüklü duvarlar dört tarafımı sardı.
Yazdığım bu şiiri gözyaşımla dökerken
Bu karanlık dünyada şimdi olmamak vardı...
Aklım git derken
Yüreğim kal diyor...
Bir girdap içinde bocalıyorum
Geri dönsem yıkılmış bir sevda
Kalsam körelen duygular
Hem kuruyan dallar yeşermez ki...
Şu iğrenç hayatı düşünüp durdum
Komutsuz bakınıp kustum bir daha.
Köpekler ulurken hesapsız sordum
Umutsuz bakınıp sustum bir daha...(18:11)
imzası başka imiş, noktası başka imiş
ziyan olunca ömrüm küstüm kara yazıma.
damgası başka imiş, lekesi başka imiş
elimden ne gelir ki sustum kara yazıma...
Yönünü kaybeden başaklar
Sıcak meltemlerin tokadıyla
Secde ederken güneşe,
Avuçlarımı yakardı şiirler...
Bir edalı bakışla gönlüme giriverdin,
Kapkara gözlerine hemen de tutulmuşum.
Sevdamızı yerlere bir anda seriverdin,
Al canımı desem de! kalbinden atılmışım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!