alıştım varlığına, gözlerine bakarken
tutunurken hayata sen yanımda ol yeter.
kapıldım ırmağına, sana doğru akarken
kimseleri istemem sen kalbime dol yeter.
Düzen bozuk olunca, hal hatır da sormadım
Kefenimi biçtiler ölü diyorlar bana.
Aklı kısa birini, cahil diye yormadım
Uzak durun ne olur deli diyorlar bana.
henüz dört-beş yıl oldu elim kalem tutalı
yeni başladım yani, buna şiir demeyin.
fazla-fazla yazmışım uyakları yutalı
saçmalayıp atmışım bana şair demeyin.
Verdiğin yeminleri yere atıp unuttun
İki tatlı söz ile beni hemen uyuttun
Doğruları çarpıtıp kalanlarla yanılttın,
__Hani sen hiç gitmezdin ölümüne sevmiştin
___Kendini aratmazdın şu gönlünü sermiştin.
Özel günler bitmez, gülenler mi var
Bayram sileceği taksam sizlere
Mutlu olmak için, bu günler mi var
Bayram bilmecesi baksam sizlere...(18:44)
Kimi tok,kimi aç, kimi de zengin
Boşa hak arama inan bedellidir
Ortam bozuk iken durulup aktım
Umurumda değil yönüm bellidir
Kıymet bilmediler darılıp aktım...(14:35)
Doğru yön dururken birden kestiler
Ben Filistinli çocuğum
Şehrimiz işgal edilirken
Unuttum hem oyuncaklarımı
Hem de dinmeyen gözyaşlarımı
Açlık ve sefaletin koynunda...
bir ben gülemem...
ömrüme biçilen kederin,
kıvrımlarından düşen kırıntılar kadardı
benim öyküm;
Mayası bozuk bir yaşamın en ucunda
Dürüstlüğünün bedelini omuzladı
Zebani olmuş beşer yoluna dikenler serdi
Helale el uzatırken menüye haramı kattılar gizlice
Ömer'in(r.a) adaletine susamışken kanını içtiler
Benim babam ölmedi
Doğduğumdan beri gülmedi yüzüm
Bu kara yazıyı del benim için.
Geceyi istemem budur son sözüm
Gökteki güneşi al benim için.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!