yüzüme baktı yalnızlığım
ne haltlar yedin yine?
neden şimdi burdasın? ...
ben kaybettim yine dedim
tam bir yolu aklım kesmişken
nasıl anlayacaksınız ki?
öyle bir kent burası
bir şiiri bile olmayan şairler
kendi gözyaşıyla sulanmamış
büyümemiş çocuklar...
sevgi aynı mı acıtıyor her kalbi
beni bensiz sevemezsin dedi daha fazla
bir gün durur kalbinin kansız kanayışı
ayrılır gemilerin dalgasız limanından
nereye sürüklerse güçsüz akıntı...
beni bensiz bekleyemezsin dedi daha fazla
büyütme bu kadar daha çok çirkinleşmesin
bildiğin gibi değil
eskisi gibi yağmur da yağmıyor
ki bilirsin sevdiğimi
ne zaman vaktimin geldiğini düşünsem
yağmur yağsın isteğimi
benim ağlayamayışlarım
şehrin üstündeki bulutlar gibi kapatırım gözlerimi gökyüzüne
gülerken aslında ağlar içim
görünmeden hiçbir yerde
hiç kimseye
her dokunuş ayrı bir son
her sevişme başka bir yara tenimde
her gün ölmek kadar
senin olmak da zor artık
tutkusuz bakışları
aramak insanların arasında
yine yenilmek
kalabalık suratlardan kaçıp
bugün gülümsedim
karşılığını bulamadım adının sözlüğümde
güzel kadınların adını öğrendim
adımı söylediler yüzüme karşı
kendimi aldım terk ediliş sahnesinden
çok uzağından baktım
bir kadın yıkanır senin mutsuzluğunda
dudaklarında kalbinden aldığı ısırık
arınır... arınır...
en günahsızı olur yalanların
sen ölümler beğenip aynanda
giyinip
madem ölemiyorum
şöyle ağız tadıyla
uzun uzun
dönüp bırakmak gibi kendini
evine düştüğünde yolun
yatağına...
belki bir gün bunca zaman daha sonra
üstündeki tozunu alıp birbirimizi unutmamızın
noktaya çoktan varmış bir cümle gibi
susunca...
sokakta yürürken artık rastlamadığımız
yerinde durmayan insanlar arasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!