İlk yaşam Şiiri - Mustafa Tosun

Bir gün olur da geri dönersem eğer,
Bir gün gelir de bakarsam son bir kez gitme diye,
Sevinçli ve hüzünlü olabilirdi duygular.
İlk yaşam artık manasız geliyor şimdi bana,
Yani ne gitmeyi nede geri dönmeyi sevdi ruhum,
Öylece ortada kaldım hep, ne oyum nede buyum.
Yazdıklarımı anlamayacaklar belki de hiç,
Mesela günlüğümde neler yazıyordu her gün?
Sahi not defterimde hangi isimler hangi cisimler vardı ki dün?
Kimdim? Neydim? Neciydim?
Boş verelim şimdi bunları.
Beni böylesine görme artık,
Bak sadece olur mu? Şeklim, şemalim kayıp.
Anlamsız geliyor ha şimdi ha sonra,
Yaşamak bir cürüm kadar anlık,
Ateş gibi değilse de ama bir cezası var artık.