Artık kuşları ölü bu kentin, sokaklarında soğuk yalnızlıklar dolaşıyor, ayrılık çökmüş bütün kavușmaların üstüne, yüzünün kıyısından bir gemi kalkıyor.
Artık ağırlaşıyor dizimdeki gözyaşların.
Gönlüme sürdüğün yüzün, hüzünü aratmıyor.
Yetim çığlıklar sarıyor sensizlik vadilerini.
Unutmak korkunç bir gece oluyor.
Ve sarıyor her yanı isminin soğuk yankıları.
Nereye koydum bu mutluluk şarkılarını?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var