İlk İntiba Şiiri - Ahmet Murat Özel

İmtihan dediler, eyvallah dedim
İyileşmiş kekemelerden fetvalar aldım
Bunlar mevsimlerin değil
İnsanların insanlara yaptığı fenalıklardı
Her gün daha çok bilememek
Bazen iyi gelmiyordu bünyeye
Karar vereyim derken zarar vermek mesela.
Azalarak çoğalanın hükmü
Yok denecek kadar az iken
Üzerine tül perdeler çekili güneşin
Ve güneş perdeleri çekili ayın şavkında
Gündüze alışmak her gün daha zor
Söylerken hatta yazarken bile
"Onlara dayanıyorum yürekli savaşçılara"
Yaşamak başlı başına bir dert daima
Öyleyse ben de göğe sırtını dönenlere
Henüz belirlenemeyen
ve belki de hiç belirlenemeyecek nedenlerle
Hakkımı helal etmeme hakkını
Susma hakkımın yanına
Asr suresiyle beraber asıyorum.
Bir gün fazla yaşamak, bir fazla tahammül
insan suretleri aslına rücu etmiyor
Hüznü, kibre tercih ederken bu noktaya
nasıl geldiysek,
Hâl bu ki eğersiz atlardık
Yolumuzda tereddütten eser yoktu
Yine zannediyorduk
İnsan en çok kendini bilmezmiş artık öğrendim
Yanlış anlaşılmaktan her gün daha fazla korkarken
Bunca şiirden geçip buralara geldim.