Muharrem Küçük Şiirleri

Olur ya söner birgün gözlerinde ferin
Bakışlarına gurbet olur mevsimler pencerende
Üşüyen çalıkuşlarını duymaz olur kulakların
Menteşe seslerinde tutuklanır yakarışların
Pişmanlığın acısı yapışır da iki yakana
Hatırlarsın susarsın ağlarsın

Sen üzüm karası gözlerinde ayın şalkı demlenen
Sen eşyanın dillerinde selvi boylum türküsü
Sen dalgalı saçlarında rüzgarın gül yarenliği
Sen aşk tacirlerinin dilinde yusuf mahlası

Sen gözyaşı vadisinin alnı yere düşmüş mabedi

İnsanın nefesi
kendi fıtr'i vücudunun rüzgarı gibi dir
Allah diye soluklanmaz sa
fırtınadır yakar yıkar genz'ini
Hu ile estiğinde bir meltem misali dudaklarda
Ruhun bulutları

Tanrınızla seviştim dün gece
çok sıcak bir yüzü vardı
ateşli ve davetkardı
o kadar ki bacaklarımı ısıtıyordu ateşi
her görenin sevesi geliyor
sadece sevgimi

Sen yoksun ya
Yokluğun ömrüme biçilmiş hüzün müebbeti
Yazgısına râzı olmayan bir asiyim şimdi
Acısız ölümü düşleyen taylar misali
Körebe soluksuz yollardan koşuyorum
Savruluyorum köşe bucak

Demek gideceksin
ihtiyarlığımı görmeden mi
bir tek sesine ihtiyaçlığımı duymadan
cuma’dan cuma’ya damatlığımı sevmeden gideceksin
ardımdan seslenip
’’gelirken misafir getirmeyi unutma bey’’! ! !

Renkleri,dilleri,dinleri farklı olsa da insanların,
ölümün acısı her yürek’te aynı yangındır.

Vahşet yönüne rota kırmış beyaz pusulalar
Hediyelik ölüme sarılıp uyumuş kızıl benizli çocuklar
Zevklerin metalleri

Sen mahşeri kalabalıklarda gözlerime düşen
yanlızlık parıltısı...
Sen ay’ın dolunay kıskacına düşmüş,
mavi denizlerin ürperen dalgası...
Bir bakış mesafesinde umudun zırhlarına,
zalim ayrılığı ören sevgili...