Nedir ki bir yirmi dördün
bir vaktinde
bu kuyuya itip düşüren beni.
Döndükçe sarsılabilir taşları
yoklayan ellerim ayaza kesmiş.
Halbuki kör olan benim, o değil.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta