İlk Aşkım toptu (274) Şiiri - İbrahim Ar ...

Küçükken,
Kırmızı topumu kesti,
Ninem...
...
Ayhan ile Ercan,
Topumu kapmışlardı bir gün önce.
Ortada 'sıçan' olmuştum.
...
Rasim amcam ağlamama,
Geldi,
Aldı topumu onlardan.
...
Abim beni oyuna aldı,
Yine sonradan,
Yine kaleye.
Bense oynamak istiyordum...
...
Bir gün sinirimden sahayı terk ettim.
Bisikletimi çıkardım,
Yamadan.
Yerime Ersin Abi girmişti.
Ben 'küçüktüm'
...
Ağlamıştım kimse görmemişti...
...
Küçükken,
Ben futbolcu olmak
İstedim.
Şair oldum şimdi.
...
Sadece birgün 'topum' oldu,
Tavuklar yüzünden,
Onu da ninem kesti,
Kırmızı topum...
Hala özlüyorum.
...
Yine küçüktüm.
Son oyunumu
Köyün mezarlığında oynadım.
Mezarların içinde.
O gün!
Kalede, ileride, defansta
Orta sahada ben...
O gün maçın yarısı olmadan
Oyundan abim çıktı.
Abim beni değil ben abimi çıkarmıştım,
Nihayet.
Çok alkışlanmıştım oyunumla.
Çok dolmuştum...
...
Belki son kez vurmuştum.
Topa.
Beni hep ağlatan topaydı işte,
İlk aşık olmam...
...
Sonra Nursel... Aaaah Nursel.
Sen beni toptan bile çok kanattın.
Evlendin çoluk- çocuğa karıştın.
Benimde üç kızım var...
Sevdiğimi, aşık olduğumu, kime kalbimin çarptığını
Kimse bilmezdi benim.
Bugün söyledim sırrımı.
Karıcığım 'Top' ve 'Nursel' vardı
Senden önce hayatımda ilk.
Senide çok seviyorum.
Ama aşk çok farklı bir duygu...!
09.11.2012