İlk Adanış Şiiri - Servet Zeyrek

-Kapandığında bütün ışıkları ruhumun
Girdaplara mahkum olduğumda
Aydınlatan yanlızlığımı
Sadece senin gözlerin olmalı-

Dertmiş, gammış, kedermiş
Esamesi okunmaz senin yanında
Rakseder bütün hülyalar
Yalınlaşır tüm dünya
Akseder ruhuma güzel yüreğin

Cürmüm nedir bilmem ama yanında
Ötelerden geliyorum sana
Mırıldanarak aşk mısralarımı
En ıssız vadilerde açan kardelenlerimi
Rüzgarın ürperişi gibi ruhumda
Ta uzaklardan senin için topluyorum
/içim kıpır kıpır

Zevk alıyorum her halinden
Endamından, güzelliğinden, ruhundan
Yunmuş kırk kere kevser sularıyla
Ruhunun en küçük zerrelerinden
Elini tutmak istiyorum rüyalarında
Kapılar her zaman açık olsun
/yüzüme kapanmasın kainat

-Ben hiç ölmedim ki
Her dem yenidendoğdum/doldum ufuklarında-

02.11.2005
01.10