Evrenler bile
benim geniş ummanlarım içinde
kendilerine sığınacak bir köşe arıyorlar
Dipte, yosun tutmuş her köşe
Onlara vazgeçilmez daimi han
Sen o ummanları yukardan izliyorsun
Bir hayyiz değil içinde olduğum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta