İlham Pınarı Şiiri - Kasım Kobakçı

Ezelden billur imiş, ilhamın pınarı,
Şimdi mürekkep olmuş, şiirle kâğıda sızıyor.
*
Gönül tahtında, şairin oturduğu manevi makam,
İşte burası!
*
İçinde bulunduğumuz, bu kutsal diyar,
Duygusal ve de meşhur, çok özeldir.
Evet burası, nâdide Sanat Durağı!...
Yüce mazmunlar, derin anlamlar.
*
Saf mermerden oyulmuş, bir sütunun yanında,
Hilesiz mermerden işlenmiş,
Kuşların üzerinden, medreseye varırım.
*
Şairin yamaçları, tazedir her zaman.
Dilimde ve kalbimde, çok evvelden söylenen:
*
Gazeliyle çıkarım, o zirveye.
Ulaşırım ve de.
Oradan da Payitaht'a, boylu boyunca ilerlerim,
Ulu Mescit'ten, buz gibi bir şerbet içerim,
Coşkun coşkun akan sudan, abdestimi alırım...
*
Gecenin zulmeti, her yanı kaplamadan,
Sanat Durağı'na dönerim,
Yine, katı mermerden, çok eski devirde yapılmış,
Şu edebi yapının, altından geçerek,
Saf mermer kuşların,
Üstünden yürüyerek, medreseye varırım...
*
Şafak vakti, rüyaya dalarken Klasik Edebiyat'tan,
Hatırlatır zihnime, şiir ustası olan,
Edebiyatımızın, kıymetli bir mücevheri;
Bazen yükselir, üstat Bâkî'nin nağmesi...
*
Gündüz olsun, akşam olsun, düşte,
Süzülür gider denize, o ilham pınarı...