Önce açar, sonra tüm renklerden geçersin
Sen, yapraklarda gördüğüne mevsim dersin
İnsanı insan yapan içindeki derin çizgilerdir
Sen, yüzümdeki çizgilere bakıp ömür dersin!
Bizlere diyorsun ki,
İyiler hep daha iyi olur,
Kötüler hep daha kötü!
Kurumuş dalda hiç,
Yeşil yaprak gördün mü?
Ömrüm sürekli ileri giderken,
Ben içimdeki saati kurdum hep geriye!
Uyanık sandıklarım uyuya kalırsalar,
Bana tekerrür diyemesinler diye!
Kimi geçmişinde takılıp kaldı,
Benimle mutlu olamazsın,
Acım ile ağlarsın diyorsun,
Zaten içim içim ağlıyorum
Ben, sen olduktan sonra
Seni çok bekletirim üzerim,
Sığmıyor sevgim içeme
Bak işte, açan çiçeklerde
Telaşı sensin gönlümün
Tırtılın kelebeğe dönüşmekte
Açma gönlünü kimseye,
Bir sıkımlık canım var Cananım!
Neden kimseye Eyvallahım yok?
Senden bir nefes alıp vereceğim
Ne çok şikayet edip duruyorum!
Leyla saraylarda bekler...
Mecnun çöllerde gezer...
Hele bir sor sen Leyla'ya!
Gezen mi, bekleyen mi,
Konuș an mı, susan mı,
Sevdasını kalbine gömen mi
Sen hiç güvenmediğin biriyle,
Bilmediğin bir yola girebilir misin?
Güller sana gönlünü açmışken,
Kötü kokuları tercih edebilir misin?
Kalbin Sulh ile teskin olmuşken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!