İkiz Yansıma Şiiri - Kasım Kobakçı

Anlam...
Zihnimden atamadığım,
Duraksamadan yöneldiğim, o ikiz yansıma.
*
Ürkmüyorum ondan,
Lakin çözmeye uğraşıyorum.
Ne şekilde mümkün kılar,
Ayrı durmak,
Aslında tıpatıp olmakla bir tutulur?
*
Mevcuttum şu an,
Seziyorum, duyumsuyorum, soluyorum.
Fakat elbet bir an,
Ben de dönüşeceğim.
Bir seda misali, şekil değiştireceğim.
*
Ya devamı?
Tıpkısı mı?
Yoksa, yepyeni bir tabir mi?
*
Bazen, manaya doğru ilerlerken,
Özümdeki gürültü artar.
Lügatlar aciz kalır,
Aynılığın baskısı iner.
*
Denklem,
İhtimalle, en derin ortaklık.
Zira, onun huzurunda,
Dökülecek ayrımlar,
İşitilecek tezatlar bulunmaz.
*
Ben de, bekliyorum şu an.
Lakin bu, pes etmek sayılmaz.
Bu, lafzımı sunmak.
Kendi dengimle karşılaşmak.
*
Ve kavrıyorum ki:
İfade,
Niyetle bütünleşir.
Uyumla,
Baki kalanla.
*
Suret başkadır,
Lakin öz birdir.
Harf değişir, ruh sabit kalır.
İki ayrı ceset, tek bir can taşır.