(D)
Mutsuzdum…
Hem de çok.
Hayat, bir kıyıdan ötekine savuruyordu beni.
Bazen tutunacak bir dal arıyor, bulamıyordum; elimden tutacak bir dostum bile olmadı.
Yapayalnızdım hayatın en güzel günlerinde.
Avuçlarımda kanayan mazimle ayakta kalmaya çalışıyordum.
(Z)
Ben de öyleydim.
Kanatları kırılmış, umudu tükenmiş…
Sırtında hançer izleriyle geri dönen biriydim.
Sesimdeki acı sana nasıl ulaştı bilmiyorum ama sen de ben gibiydin.
(D)
Önceleri temkinliydim…
Belki gidersin, belki yarım kalırım diye bağlanmak istemedim hiç sana.
Ama yaralarımız ve acılarımız aynıydı.
Senin gözünden düşen her damla yaş, mendile değil, yüreğine düşüyordu.
(Z)
Ben sana elimi uzattım.
Kırık, titrek parmak uçlarımla…
Sen korka korka tuttun ve hiç pişman olmadın, beni de hiç pişman etmedin.
(D)
Sen benim canım, kanım, dostum oldun.
Yeri geldi annem oldun, yeri geldi kardeşim oldun…
Bir kız kardeşim yoktu benim ama sen vardın.
Kimse sana zarar versin istemedim.
Senin canını yakmaya çalışana ben engel oldum, herkesi senden uzak tuttum.
Çünkü biliyordum: Sen mutlu olmayı hak ediyordun.
(Z)
Ben senin yanında yeniden doğdum.
Sabahlara kadar birlikte ağladık,
yeri geldi yalancı aşklara lanetler yağdırdık.
Ayırmaya çalışan çok oldu,
ama ellerimizi hiç bırakmadık.
(D)
Bir gece bir rüzgâr esti, evet…
Ama biz yüreğimizin camlarını açmayı yine başardık.
Şimdi soruyorlar bana:
“Onda ne buldun? Neden o? Neden bu kadar çok seviyorsun onu?”
Tek bir cevap veriyorum:
O, bu hayatta karşıma çıkmış, ete kemiğe bürünmüş meleğim benim.
Bana huzur veren tek kadın…
İyi ki varsın Zuzum…
İyi ki varsın ve hep ol yanımda.
Küssen bile bir gün bana, sakın unutma:
Ben seni çok seviyorum, kadın, çok.
(Z)
Senin olmadığın gecelerde bile ben hep seni bekledim.
Elim defalarca telefona gitti ama arayamadım.
Oysa sesindi bana huzur veren.
Şimdi dost hanemdeki en parlak yıldızımsın.
Ve ben bir yıldız uğruna binlerce gezegenden geçtim.
İyi ki varsın Denizim…
Çünkü baktığım gökyüzünü bana sen inşa ettin.
Olur da bir gün biterse bu masal, kırılırsa camdan yüreğin,
seni çok sevdiğimi unutma, kadın.
Unutma.
06.09.2025 – 16:42
Deniz Gece MavisiKayıt Tarihi : 6.9.2025 16:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DENIZ ❤️ ZUZU
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!