İkimizden Biri Şiiri - Mahmut Yavuz 2

İkimizden biri yaban katarı
Öbürü evli
Birimiz kükürt kokuyor
Öbürü beyaz
Natürmort bir doğada ölü bir efsane
İçimizde büyüyor

Çürük bir kestane içinde uyuklayan
Bir kurt mudur insan

İkimizden biri başaşağı bir yaprak
Yağmur taneleri tıpır tıpır
Yorgan yatak
Gölyüzü bu gece berrak
İçimizden biri gökyüzüne kapı
Pencere açık olmalı
Biri ipi uzatmış
-Orda kim var
Gökte biri olmalı

İkimizden biri günaha çağrı
Biri denizin ortasında avcı
Biri ressam
Tanrıyı taklit etmiş olmalı
Dalda öten kuşu şehrengize yazan
Birimiz
Esoterik mahzende zindancıbaşı

İnsanı ata koşan bahçıvan
İçimizden biri
Çınarın köküne katran
Bütün dallar meyvesiz
Yapraklar kurumuş olmalı
Söğüdün gölgesinde seraba bakan
Acılı olmalı

Atı insana koşan mutsuz müşteri
Bir leke midir
Tertemiz eşiklerde
Can eğiren ana
Gün yörüyen akşam

Buğday hasadında kuşlar
Mevsim işçisi
Zamana rahmetten katık gibi işlenen
İkimizden biri
Nadasa bırakılan insan
Hasad vaktinde
Doğuran bir ana
Gün aralığında beş vakit
Ölümü silah tarlalarının cinnetinden olmalı

‘Gerek ki yüreği büyük olmalı insan’
-Evrende buna yer var-
Kalbi son biloba yaprağından
Beslenen bir anka olmalı
Gözü tokaldıktan sonra
Dünya geniş bir vadi
Büyük sahra bile yeşermiş olmalı

Nereye açılır
Denizin ortasında dar kapı
İkimizden biri hayalülkeli
Öbürü üryan
Kapıdan geçen
Ne şeytan ne melek
İçimizden biri
Galaksilerin rihletinden öte bir evren
İçimizde olmalı