Hışırdayan Denizin Türküsü

I.

Ezgisi insanda hışırdayan denizin
Her zaman bir türküsü vardır
Belki bundandır insanın
Yaralandığı yerden sağalır akşam
Sağrısından tiz çığlıklarla yaralayan
Bir tutam tuzlu su

Tuzlu bir akşam gibi
Yapışkan bir ağustosa bulanır
Kendinden kaçtıkça sığınıp bulvarlara
Derin dehlizler oyulur
Bir bir söner ruhunun lambaları
Birden sağırlaşır denizin hışırtısı
Kül olur içinden insan
Deniz boğulur

II.

Hâlbuki bu denizin tuzu birazcık kaçmış
Annem de kaçırırdı gözlerime bakarken
Suyun sıcağını sabunun köpüğünü
Dünyanın havası bulutu kaçmış
Cesedimi yokladım içime insan kaçmış
Panik oldum korkma dedi
Tuzu kaçar ahı da
Bir tutam fücur kaçarsa genzine insanın

III.

Ceylana dedim ki hala denizdeyim
Dalga dalga
Köpürüyor tuz içimizde
Karışan iki deniz oluyoruz
Birbirimizin içinde

Karanlıklarımı yokluyor
İki deniz biri ak
Öbürü sende kaynayan
Kuytularımı yoklayıp bana getiren
Kalbinde köpürtüp dolunaya tuttuğun
Bir mehtap aydınlığıyla akıttığın
İçimize