İkilem Şiiri - Orhan Turhan

Sessizlik…
Mutluluğa alkış olan yani,
Kimi zaman boğar insanı huzurun arifesinde,
Saadet bezeli bir tebessüm kostümüyle.
Keser ayaklarını yerden ankalara inat.
Dünyalara sahipken yani.

Sessizlik…
Konuşmaya muhtaç olan yani,
Çınlatır kulaklarını duymak istediklerin
Yok oluşun çığlıkları eşliğinde.
Sözsüz bırakır süresiz çığlıklara inat
Dünyalar başına yıkıkken yani.

Sessizlik…
Sonsuzluk yani.
Parçalar içini zamansız gidişin hıncı
Yaşanamayanların özlemiyle.
Soluksuz bırakır sonun başlangıcı
Dünyaya veda ederken yani.