İki Zaman Şiiri - Kasım Kobakçı

İki zaman,
Üç yalan,
Yedi hayal,
Ahlaki konularda ölçüsüz,
Ve tüm kavuşmaların sahte...
*
Ben bilirim oysa;
İçimdeki beni, benden alıp,
Gizli tutan şeyleri...
Dama tahtasındaki, ağaç piyonların kırıldığını,
Ve kavuşmaların kesildiğini...
*
Ses koleksiyonunun uyumunda,
Aldatıcı melodiler...
Melodilerde, gizli ilişkilerin,
Tohumları atılırken,
Tüm temiz hisler,
Yozlaşır,
Kokuşur...
*
Kirli gecelerde, paralı aşklar tohumlanırken,
Tohumları kaldırımlara düşer...
Nereye baksan,
Salya sümük ölüler,
Dost kırıntıları...
*
Nehirlerin kesilir,
Boğazın büzülür...
Aldatmacaların, zindanlarda tohumlanıp,
Altın kaplı banyolarda,
Gözden düşmüş yataklarda ezilir,
Yatak boğulur...
*
Yağmurların, salya sümük asit salgılar,
Su boğulur...
Vicdanın, elli tonluk kantarlarda,
Gramaj ayarları,
Yürek boğulur...